دوراهک

همای خسته از پرواز مانده ست
هزاران مرغ بی آواز مانده ست

صدایی که میان رود جاری ست
نماهنگی ست از آغاز مانده ست

کنار سفره ای آلوده با بغض
لبی لرزان و مشتی راز مانده ست

تبسم می کند مادر، ولی تلخ
و دستش روی بند ساز مانده ست

بزن نی زن که غم داره دل مو
بزن نی زن که دوره منزل مو

بزن نی زن مقامش را بگردون
که پیدا نیست ماه محفل مو