دوراهک

آتش ، آتش بود ، بی امان آتش
بر زمین می ریخت آسمان، آتش

آفتاب ،آن روز ، روز آن صحرا
بود از گرمی همچنان آتش

خوشه ی خورشید بر زمین می ریخت
سایه می خشکید ، سایبان آتش

آن طرف دریا ، این طرف ، اما
مشک می بارید از دهان آتش

تشنگان آن روز آبشان از تیر
سایه ی نعش کشتگان آتش

مشک ها بی آب ، آبها جاری
میهمان تشنه ، میزبان آتش

جای آب آن روز، سخت می جوشید
از لب خشک کودکان آتش

آب تا گفتم دیده ام بارید
ریخت بر دفتر ناگهان آتش