دوراهک

خودت در کوچه باغ یاس پنهان کرده ای تا من . . .
تو را در ازدحام کوچه پیدا کردم اما ، من

تو عطر جنگل گیلاس را هم با خود آوردی
ولی قدر تو را نشناخت، حتی شهر، حتی من

سرت بر شانه ام بگذار ، یا بگذار تا شانه
کنم آن موی عطرافشان تو یک لحظه بابا ، من

فقط بگذار بغضم را به آغوش تو بسپارم
به ساز هق هق گریه بخوانم شعر، حالا من

شعر ناتمام