دوراهک

دلم خوش بی که ماجوته رفیق و روزگاری خوش
پنه امبرده از سرما به دیوار و پناری خوش
ثمر میچی هم از باغی که هش، نه تا کپر توش بی
تلی بی ،برکه ای پر او، زمی سوز و بهاری خوش
گپی از شعر و از شروه ، خیال ایرفت تا جایی
که فایز از پری شیخوند و حافظ از نگاری خوش
حلا که پی دلم گیرن مزه مسی پس کله م
گپم تهلن؟ بزه ،حق تن ،که مس پی لواری خوش