دوراهک

بر دلم از قلم عشق تو نقشی مانده
کهنه زخمی ست که از داغ درفشی مانده

تار و پودم همه را دست غمت داد به باد
منم این واژه ی مجهول ز بخشی مانده

شاهدم صخره و کفشی ست که وامانده ز پا
و کمی پای که بر شانه ی کفشی مانده

زخم سهراب که با قافیه ترمیم نشد
گردی از خاطره بر گرده ی رخشی مانده

بیستون خط و نشانی ست که فرهاد کشید
تیشه زنگی ست که برگردن نعشی مانده

شعر من نقطه کوری ست که در قحطی عشق
در خم فاصله با رنگ بنفشی مانده

“یحیی وحیدی”ترنم”

۹۳/۱۱/۱۱