دوراهک

اشکهایم کرده ام پنهان و چشمم بسته ام
تا نیازارد دلی از گریه ی پیوسته ام

گریه ی پنهانی ام در کنج شب دارد نشان
از دل و حجم غم و داغ و ضمیر خسته ام

اشک گرپنهان کنم اما چه سازم با غمت
نینوا دارم ولیکن چون نی بشکسته ام

با حضور صبر، اما باز کم می آورم
زیر ابر کوچ این مرغان از غم رسته ام

سعی کردم دل کنم آرام، اما نه، نشد
دل به فریاد آمد از این گریه آهسته ام