دوراهک

ای که دل از من می برد آن چشم شهلات

جا مانده ام در خاطرات سبز چشمات

چون می روی ،آهسته تر،آهسته بگذر

آهسته تر ، آهسته ، ای ناز قدمهات

می ریزد از چشمت غزل ، از دامنت گل

کاری ندارم من بجز با قند لبهات

حک کرده ام نام تو را بر صفحه دل

اما تو ظاهر می شوی در جان ابیات

دیدی مرا اما دریغ ، اما صد افسوس

بر خود نیاوردی که این افتاده برپات

جان می دهد با رفتنت، باشد، برو، پس

اما بود دنیای ما دار مکافات

یحیی وحیدی”ترنم”

۱۳۹۷/۶/۴ قم