دوراهک

ای دوراهک ای سراسر افتخار
جای جایت سبز چون فصل بهار

از”ملول” و “صیفی” و “تنگ جونگ”
“حرحر” و “اعنا” تمامی سبزه زار

“پیرساریزه” برو تا ” پشت پر”
“بیدسو” ، آن آب سرد وخوشگوار

گندمت چون زر و خرمایت عسل
دانه ی “جو ” مثل در شاهوار

دامن سبز زمینت پر گهر
هدیه ات در کیسه ی هر بازیار

مردمت غرق صمیمیت و مهر
شیشه ی نامت همیشه بی غبار

خاک گرمت می فشارم مشت مشت
گوجه ات در سطح کشور بار بار

پیرمردانت یکایک پارسا
نوجوانانت دمادم هوشیار

نسلهایت در عقیده پای بند
دشمن دین از وقارت شرمسار

از نفاق و کینه چون آیینه ، پاک
در اصول دین و مذهب پایدار

حاضر در صحنه، اهلت ایل ایل
عازم میدان جنگ از هر تبار

عده ای آزاده و جانباز را
کرده ای در راه دین حق نثار

خفته در دامان خاک پاک تو
شانزده لاله ، مدال افتخار

حیف با این وصف، دور افتاده ای
از نگاه دولت مردم شعار

چشمه ات خشکید و باغت خشک شد
گله آهویت رمید از کوهسار

آسیاب آبی ات بی آب ماند
“حرحر” اینک نیست دیگر آبشار

نو جوانان در تب افسردگی
پیرها خفتند یک یک در مزار

مخزن گازی ولیکن ای دریغ
سوت و کور و بی چراغی ای هوار

در جوارت جم ، زمین نفت خیز
از جنوبت گاز ، مشعلها ، هزار

من نگویم هست دستت بی نمک
من نگویم نیست آهت بی شرار

شاید از ما هست برما آنچه هست
نیست با ما از چه پس توفیق یار

تا بیاید مرد سبز اندیشه ای
تا بروید از سر انگشتش بهار