دوراهک

مردی شبیه آینه، مردی به رنگ آب
مردی شبیه پاکی هر شعر خوب و ناب

مردی که در مدار دلم شکل می گرفت
شکلی که در سروده من می شد آفتاب

جاری شد و شوق غزل باز شعله زد
دستان گرم او شده پاسخ ترین جواب

تا بشکفد شکوفه شعر از سکوت بکر
در وسعتی که روح زمین رفته بر سراب

حس می کنم خلاصه شدم مثل این غزل
مثل غزل خلاصه شدم لای این کتاب

من هم شبیه حضرت آدم شدم شبی
حوا چو برد گندم دل را به آسیاب