دوراهک

دوش کسی قاب دلم ششکنا
تند رد آوی دلم اشگرخنا
رفت و تنم ری توه اشبرشنا
عشق که ای جرم و تقاس اشنوی
بی طر پا بلگ گلی اشکشی
ری کفنم عکس دلی اشکشی
دور دلم چنگ شلی اشکشی
خونه ی ویرونه که ساس اشنوی
عایدم از عشق به جز غم نوی
شو نوی از او که چیشم نم نوی
هیچ بهاری به مو خرم نوی
چله ی سرد مو پلاس اشنوی
سفره ی دل پهن و گپم پخته نی
هر چه بگم باب دل سخته نی
گوش کسی بی گپم آمخته نی
پشت سر ایگن: گپ راس اشنوی
یار دل اشبرد و مو خوار افتدم
دل که نوی زود کنار افتدم
یاد خم و گفته ی یار افتدم
ان گپ خوبی که اساس اشنوی
عشق، انن مرد که عاشق بشت
مرغ دلش بی کس و ناکس نشت
یار همونجا که شویت شیکشت
فلسفه ی عشق، کلاس اشنوی
یار بی و عشق بی و ناز بی
فرصت گپ، جرات ابراز بی
دل بی و یک بقچه ای از راز بی
حیف کسی هوش و حواس اشنوی
هرکه که بی، هرچه که بی خوب و زشت
سردی دی ، سوزی اردیبهشت
“ترنم” اگه شعر خوشی شینوشت
غصه ی شوم و غم چاس اشنوی