دیر دس نی دشتسو ! جوسال سوزاوو دگه
یا ری شونه ی لهجه ی تو بال سوزاوو دگه
نخل ، جی کبکاو سر تو اَور ده پنگش رطب
طول داره ، شایدم چن سال سوزاوو دگه
غله کاری مث” کمالی” ده دره باید بیات
خوشه تا سی موسم خلوال سوزاوو دگه
تا برخصه باد و بافه ، برکه برکه اَو بویَس
تو زمین تشنه ی انگال سوزاوو دگه
ده خناکی روزه تو تشباد و نم باید گرُفت
تا که ماهِ کم یکِ شوّال سوزاوو دگه
مصرعی ، باید بهاری گل بواره تو دلا
تا که از احسنت و شپ جنجال سوزاوو دگه
شعر ، مث برنو تو شو باید بشت تا بشنفن
تا تو پیشونی کسی اِقوال سوزاوو دگه
خط خطی خروارها کاغُذ بویس واوو یه عمر
تا مث شعرَی “فرج” مثقال سوزاوو دگه
